بررسی نانوکمپلکس آلبومین سرم گاوی-کورکومین به روش طیف سنجی فلوئورتابی

یکی از مهم ترین عملکردهای زیستی آلبومین، توانایی پیوند با ترکیبات زیست فعال طبیعی و سنتزی است. لذا آلبومین به عنوان حامل، برای پیوند با موادی مانند ترکیبات گیاهی با ویژگی های درمانی و دارویی گزینه مناسبی به نظر می رسد. از سوی دیگر پیشرفت های اخیر در زمینه علم نانو و انتقال غذا داروها، مستلزم پژوهش های گسترده در زمینه تهیه و بررسی ساختار نانوکمپلکس مواد زیست فعال است. در این مطالعه، برهم کنش آلبومین گاوی با کورکومین به عنوان یک پلی فنل با خواص دارویی متعدد، به روش آزمون طیف سنجی فلوئورتابی حالت پایدار، در ph فیزیولوژیکی، بررسی شده است. در بررسی خاموشی فلوئورتابی دو جزء فلوروفور در آلبومین، ثابت پیوندی و تعداد مکان های پیوند با کورکومین محاسبه شد. ثابت استرن- ولمر (ksv) و ثابت نرخ فرونشانندگی کورکومین (kq)، به ترتیب m-1  105× 2/88 و m-1 s-1 1014 × 0/58 به دست آمد. ثابت پیوند (ka)، بر اساس معادله بنسی-هیلدربرند محاسبه و مقدار آن m-1 105 × 2 بود. نسبت استوکیومتری پیوند 1/1 و مقدار °δg در تشکیل کمپلکس کورکومین-آلبومین معادل  30/24- kj mol-1 بود که معرف یک واکنش خود به خودی و گرمازاست. بررسی پتانسیل زتای سوسپانسون حاوی ذرات کمپلکس شده آلبومین- کورکومین، پایداری کمپلکس ایجاد شده را تأیید کرد. تشکیل کمپلکس به روش میکروسکوپ الکترونی موردبررسی قرار گرفت.